به طور کلی معلوم شده است که واکنش نیمچه‌های مادر به نور تنها در نزدیکی سن بلوغ اهمیت می‌یابد. علیرغم مشاهده آثار چشمگیر تغییر در طول دوره روشنایی یا شدت نور پس از سنین ۱۶ الی ۱۸ هفتگی اینکه رژیم‌های نورردهی پرندگان جوان‌تر می‌تواند بر رشد و تکامل آنها و تولید مثل آینده‌شان موثر باشد شک برانگیز است.
تحریک نوری زود هنگام موجب بلوغ زودرس پرندگان شده ولی این رابطه خطی نیست. به نظر نمی‌رسد تحریک بسیار زود هنگام (سن ۱۲۰ الی ۱۳۰ روزگی) سن بلوغ را تا اندازه‌ای زیادی کاهش دهد، هرچند تحریک دیر هنگام در ۱۶۰ روزگی تاثیر مشخصی در به تاخیر انداختن شروع تولید دارد. البته تحریک نوری زود هنگام ۱۲۰ الی ۱۳۰ روزگی تاثیر مضر و مخربی بر تولید جوجه در کل چرخه تولید مرغ‌های مادر بر جای گذاشت.
به طوری که تحریک نوری در سنین ۱۵ الی ۱۷ هفتگی موجب کاهش شمار تخم مرغ‌ها در اوج تولید شده و ثبات تولید پس از اوج نیز تضعیف می‌شود.
همیشه آگاهی از تاثیر تحریک نوری پرندگان در سنین مختلف، مستلزم توجه به پرندگانی است که اغلب اوزان بدنی متفاوتی دارند. میان وزن بلوغ و سن بلوغ هم بستگی وجود دارد، به طوری که سویه‌هایی که از لحاظ ژنتیکی سنگین‌ترند دیرتر بالغ می‌شوند با این حال اکثر مرغ‌های محلی تخمگذار وزن بدن مشابهی در زمان بلوغ دارند.
بدون شک با استفاده از سالن‌های بسته می‌توان تکامل جنسی را به میزان بیشتری کنترل کرد زیرا در سرتاسر دوره پرورش از دوره روشنایی ثابتی استفاده می‌شود. استفاده از دوره‌های روشنایی بسیار کوتاه مدت مزایای اقتصادی فراوانی دارد به طور مثال در نورردهی ۸ ساعته پرندگان فعالیت کمتری داشته و جهت رفع نیاز نگهداری به خوراک کمتری احتیاج دارند. اغلب زمانی که پرورش دهندگان از تسهیلات مربوط به سالن‌های کاملاً بسته استفاده می‌کنند پرندگان بیش از حد تغذیه می‌شوند علت این امر استفاده از اصول و استانداردهای مربوط به سالن‌های باز برای چنین نیمچه‌هایی است.
به دلیل کاهش نیاز نگهداری نیمچه‌های سالن‌های بسته نسبت به سالن‌های باز، ۵ درصد سنگین‌تر بوده، در حالی که خوراک تخصیص یافته به هر دو گروه یکسان است. قابلیت رشد سریع‌تر موجب بلوغ زود هنگام نیمچه‌ها می‌شود. بدیهی است در چنین شرایطی باید تخصیص خوراک پرندگان را تنظیم کرد.
